W ostatnich latach medycyna ginekologiczna poczyniła znaczne postępy, szczególnie w dziedzinie chirurgii laparoskopowej. Jednym z zabiegów, który zyskuje coraz większą popularność, jest laparoskopowe usuwanie mięśniaków macicy. Ta metoda leczenia oferuje wiele korzyści dla pacjentek, takich jak mniejszy stopień inwazyjności, krótszy czas rekonwalescencji i mniejsze ryzyko powikłań. Poniżej omawiamy ten zabieg.
Laparoskopowe usuwanie mięśniaków macicy – co to jest i dla kogo jest przeznaczone?
Mięśniaki macicy, zwane również włókniakami, są łagodnymi guzami rozwijającymi się w mięśniach macicy. Choć zazwyczaj nie są one groźne dla życia, mogą powodować różne dolegliwości, takie jak ból, krwawienie czy problemy z płodnością. W przypadku wystąpienia takich objawów lekarz może zalecić usunięcie mięśniaków.
Prof. dr hab. n. med. Grzegorz Jakiel może laparoskopowo usunąć mięśniaki macicy. Jest to nowoczesny zabieg chirurgiczny, przeprowadzany w gabinecie ginekologicznym, który polega na usunięciu guzów za pomocą specjalistycznych narzędzi wprowadzanych przez niewielkie nacięcia w jamie brzusznej.
W porównaniu do klasycznych metod chirurgicznych laparoskopowe usuwanie mięśniaków macicy zapewnia wiele korzyści dla pacjentek. Przede wszystkim jest to metoda mniej inwazyjna – podczas zabiegu wykonuje się jedynie kilka małych nacięć, przez które wprowadza się narzędzia chirurgiczne. Dzięki temu ryzyko powikłań, takich jak krwawienie czy infekcje, jest znacznie mniejsze.
Ponadto czas rekonwalescencji po laparoskopowym usunięciu mięśniaków macicy jest krótszy niż po innych metodach leczenia. Nic więc dziwnego, że pacjentki decydują się na laparoskopowe i histeroskopowe usuwanie mięśniaków bez usuwania macicy, jeśli jest to możliwe. Po laparoskopowym usuwaniu można opuścić szpital już następnego dnia po zabiegu, a powrót do normalnej aktywności życiowej zajmuje im zwykle od 2 do 4 tygodni.
Sposób przeprowadzenia zabiegu laparoskopowego usuwania mięśniaków macicy
Zabieg laparoskopowego usuwania mięśniaków macicy zaczyna się od wykonania kilku niewielkich nacięć w jamie brzusznej. Następnie przez te otwory wprowadza się laparoskop – cienką rurkę z kamerą na końcu, która pozwala lekarzowi na obserwację wnętrza jamy brzusznej na monitorze. W ten sposób można dokładnie zlokalizować mięśniaki i ocenić ich wielkość oraz liczbę, a także je usunąć.